Kalp yetmezliği dünyada ve Türkiye’de en önemli sağlık problemleri arasında yer almaya devam etmektedir. Amerika’da yaklaşık 5,1 milyon kalp yetmezlikli hasta bulunduğu ve bu sayıya her yıl 650.000’in üstünde yeni vaka eklendiği bildirilmektedir. Yaşam kalitesinin oldukça düştüğü, mortalite ve morbidite oranlarının yüksek olduğu kalp yetmezliğinin son safhasında kalp transplantasyonu halen altın standart tedavi olarak kabul edilmektedir. Kalp transplantasyonu bu hasta grubunun sağkalımını ve yaşam kalitesini önemli ölçüde artırmasına rağmen transplantasyon için bekleyen hasta sayısının her geçen gün artması ve donör sayılarındaki kısıtlılık nedenleriyle yetersiz kalmaktadır. Bu durum transplantasyona alternatif olan ventriküler destek sistemlerine (yapay kalp cihazı = kalp destek pompası) olan ihtiyacı artırmaktadır.

Tüm teknolojik gelişmelere rağmen kalp destek cihazı takılmış hastaların 1 yıllık yaşam süreleri % 81,4 iken 2, 3 ve 4 yıllık yaşam süreleri sırası ile % 70,7, % 60,7 ve % 50’dir. Bu hastalar cihaza bağlı oldukları süre boyunca kan sulandırıcı olarak warfarin (Coumadin®) kullanmaktadırlar. Hastaların yaklaşık % 30’ kanama, % 10’u pompa pıhtılaşması, % 55’de herhangi bir sebepden hastaneye yatırılmaktadır. Bu kadar büyük maliyetlerin harcandığı ve kalp nakline kadar hastaları yaşatabilmek için hastalarda cihaza ve hastaya bağlı komplikasyonları minimuma indirmek için bir çok klinik bu iş için doktor, hemşire, sağlık teknisyeni ve mühendislerden oluşan takip ekipleri oluşturmuştur. Süreç boyunca üreticiler cihazlarda olası her türlü iyileştirme işlemlerini yapmaya devam etmişler, cihazlar küçülmüş, vücut içine alınmış, enerji ihtiyaçları azaltılmış, komplikasyon oranları mümkün olduğunca azaltılmaya çalışılmıştır. Kullanıcılar tarafında ise değişim nispeten daha az olmuş, cihazı takma yöntem ve yollarında değişimler yapılarak komplikasyonlar azaltılmaya ve işlem kolaylaştırılmaya çalışılmıştır. Ancak cihazı taşıyan hastaların takip, tedavi ve eğitimlerinde pek değişim olamamıştır. Bu alanda yeniliklere ve ilerlemeye ihtiyaç vardır.

Ventriküler destek sistemleri gerekli ve etkin olmalarının yanı sıra oldukça pahalı tedavi yöntemleridir. İlgili hastaların tedavisinin yanı sıra takibi de pahalı ve zahmetli bir süreçtir. Özellikle de ülkemizde hastaların büyük bir kısmı tedavi merkezimize veya herhangi bir sağlık merkezine uzak kırsal bölgelerde yaşamaktadır. Hastaların yaşadıkları bölgede yetkin bir sağlık hizmetine ulaşabilmeleri ya zor ya da imkansız olabilmektedir. Çünkü kalp yetmezliği tedavisi, kalp pompalarının takibi ve yönetimi özellikli işlemlerdir. Bu hizmeti verebilmeleri için sağlık çalışanlarının kalp nakli merkezlerinde çalışmış olması ve/veya eğitim almış olması gerekmektedir. Bu nedenlerle hastaların yaşamış olduğu yerlerde bu cihazlara müdahale edebilecek veya bu cihazların parametrelerinden anlayan bir sağlık çalışanını bulması oldukça zordur.

Heartsapiens projesi yapay kalp destek cihazı takılmış hastaların kendi yaşam ortamlarında, uzaktan, sanki hastanede kalıyorlarmış gibi izlemlerinin yapılabilmesini sağlar. Hastaların yaşamsal parametreleri, sağlık verileri ve cihazların verileri periyodik olarak izlenip kayıt altına alınır. Hastaların yapmaları gereken işler, ilaç kullanım zamanları kendilerine hatırlatılır. Kişisel verilerinde olağan dışı değişimler var mı takip edilir. Takip ve tedavi ile ilgili eksikliklere, aksaklıklara engel olunur. Hastalarla anlık mesajlaşma ve veri paylaşımı yapılabilir. Hasta sağlık ekibine, ekip ise hastasına istediği zaman ulaşabilecek durumdadır.